مشارکت مادران در جامعه

تعداد صفحات:32
فرمت فایل دانلودی:doc

ارتباط ميان مادر و فرزند نه تنها از زمان تولد بلكه حتي پيش از آن نيز اثر بسيار مهمي بر رشد رواني كودك دارد . نگرش گرم و سرد مادر نسبت به كودك موجب سازگاري و ناسازگاري كودك در آينده مي‌شود و محروميت از مراقبتهاي مادرانه رشد اجتماعي و حركتي كودك را به تاخير مي‌اندازد  

رشد اجتماعي كودك بيانگر آن است كه تا چه حدود روابط امور و رفتار اجتماعي را درك و عدل مي‌كند . براي رسيدن به اين هدف فرد بايد بكوشد علايق ديرين و نا موفق خود را تغيير دهد و از رفتارهاي تازه و موثر پيروي كند .

مدرسه در مورد پيوندهاي اجتماعي چون آزمايشگاهي بشمار مي‌رود . كودك احساس مي‌كند كه چه در خانه به منزله و اصول رفتار به كار مي‌رفت در مدرسه اجرا نمي‌شود . مدرسه براي بسياري از كودكان نخستين تجربه گروهي واجتماعي در خارج از محيط خانواده است و در اينجا بايد رفتار متناسب با دو محيط باشد . در مدرسه رفتار اجتماعي كودك به مواردي مانند : اظهار ادب ، سكوت ، آرامش ، اجازه گرفتن ، مسخره كردن ، به گفته‌هاي ديگران گوش فرا دادن و منافع گروه را مقدم شمردن اطلاق مي‌شود . همكاري كودك به معناي رعايت مقررات و انضباط مدرسه ، سر وقت حاضر شدن ، رفتار منصفانه داشتن است .

ارتباط معنوي كودك با مادري كه در بيرون از منزل كار مي‌كند و كودكي كه مادرش خانه‌دار است در دو قطب متفاوت قرار مي‌گيرد كه مدرسه نيز در اين مورد نمي‌تواند عواطف عقب افتاده كودك محروم از عاطفه مادري را جبران كند . از اينروست كه عضو جامعه و آينده از احساسات متحدالشكل براي گزينش پايگاههاي مختلف در جامعه محروم مي‌شود هر چند جامعه خود نيز در پاسخگويي نيازهاي كودك سهميم است و او را در اجتماعي شدن ياري مي‌دهد ولي زير بناي آمادگي در انطباق با محيط و پذيرفتن انسانها در خانواده بويژه در دامن مادر شكل مي‌گيرد .

با آرزوی موفقیت روز افزون
( آدلر گروه)